Route en verhaal

Grotere kaart weergeven


21 mei: Vertrek

22 mei: Aankomst Perth
Yes, we zijn er! Na een zeer voorspoedige reis - alle aansluitingen gingen perfect en de koffers zijn met ons meegekomen - zetten we, moe maar voldaan, voet op Australische bodem. Het is helaas slecht weer in Perth. De piloot kondigde het al aan en manoeuvreerde het vliegtuig keurig om een paar buien heen. Onderweg naar ons motel krijgen we nog een bui te verwerken, maar verder hebben we er toch geen last van, want deze dag slapen we onze roes uit.

23 mei: Perth
Vannacht heeft het fiks geregend, we zijn er zelfs wakker van geworden. Toen bleven we maar meteen een uur wakker, om een beetje gelijk te lopen met het leven hier.
Vandaag verkennen we Perth te voet. Het centrum is op loopafstand van ons motel en bestaat o.a. uit twee winkelstraten en het businesscentre. Omdat we nog geen boodschappen in huis hebben, eten we een flinke sandwich bij de Subway - altijd goed -, kijken nog even in het informatiecentrum en doen een boodschap. We lopen nog wat door de straten en bij de pieren in Swan River, de rivier die dwars door Perth loopt. Hier staan o.a. de Swan Bells. Het is fris en er staat een harde wind, maar we houden het droog.

24 mei: Perth - Fremantle
We zijn vroeg opgestaan, want we hebben wilde plannen. Tijdens het ontbijt zien we dat het vandaag een zonnige dag wordt, joepie! Oke, het is niet de 30 graden van Nederland, maar het is heerlijk fietsweer. We huren twee fietsen en fietsen langs de rivier helemaal naar Fremantle, zo'n 23 km. Het gaat erg voorspoedig, totdat Patricia bij een rustplek een lekke band blijkt te hebben. Geen idee waar die ineens vandaan komt, maar goed. Het lukt ons om de band te verwisselen, maar daarna zijn we het eigenlijk meteen zat. Een soort turning point zeg maar. Uiteraard rijden we de laatste 8 km ook nog uit, maar we zijn dan een uur later dan gepland in Fremantle. We willen wat drinken aan de Cappuccino Strip, maar daar is het razend druk. Met een loempia in de hand lopen we naar het Australian Maritime Museum, waar we het enige originele deel van de Batavia zien en heel veel andere scheepvaart erfenissen van alle Hollanders die hier in de 17e eeuw.....bakzeil haalde. Leuk om zoveel Hollandse geschiedenis aan de andere kant van de wereld tegen te komen!
We hebben inmiddels bedacht dat we met de trein terug gaan naar Perth, dus we nemen lekker de tijd om hier wat te eten (nu wel aan de Cappuccino Strip). We moeten er aan wennen en ook goed rekening mee houden straks onderweg, dat het hier om 18 uur al pikdonker is!!

25 mei: Perth - Rottnest Island
De wekker gaat weer vroeg om om 8:45 de boot naar Rottnest Island te halen, een boottocht van 1,45 uur. Het eiland is alleen maar te "befietsen", dus we nemen onze eigen fietsen mee. We hebben 5 uur de tijd om het eiland te verkennen. Het eiland is vernoemd naar de Quokka's, kleine buideldiertjes die iets hebben van een kruising tussen een cavia en een wallaby. We verwachten onze nek over die beesten te breken, maar de eerste kilometers zien we er geen een. Uiteraard komt dat daarna ruimschoots goed. Erg leuk en je schijnt ze ook gewoon te kunnen aaien. Het eiland is heuvelachtig, dus af en toe hebben we het een beetje moeilijk. Het bestaat uit een soort hei en "broccolibomen" en aan de oostelijke kant is een aantal zoutmeren. Er zijn ook een paar prachtige baaien. Helaas rijdt Patricia ook hier haar band op wonderbaarlijke wijze leeg (als ze stil staat), maar dat is gelukkig bijna op het einde. Om 16:00 moeten we met de boot terug, de duisternis valt tijdens de rit in en als we in Perth aanmeren, is de skyline weer mooi verlicht.

26 mei: Perth (camper ophalen)
Hij is leuk, onze Apollo! Het was het takke end fietsen meer dan waard. We hebben zelfs meer gekregen dan waarvoor we betaald hebben: geen Cheapa maar een echte Apollo Hitop met magnetron, waterkoker en broodrooster. John is tevreden, zijn vakantie kan beginnen.....Patrice kan lekker voor 'm koken....
We fietsen ook nog even naar Kings Park, waarvandaan we een prachtig uitzicht hebben op de stad. Dan moeten we de fietsen alweer inleveren en zit Perth er nagenoeg op.

27 mei: Perth - Nambung N.P. (Pinnacles - 280km)
Omdat we nog wat zaakjes te regelen hebben (het mobiele nummer dat we hier hebben, werkt niet) vertrekken we pas na het middaguur uit Perth. Onze eerste kilometers on the road! Het is niet ver, maar we vinden dat we te laat op de camping arriveren voor een bezoek aan het nationaal park. Doen we morgenochtend wel.

28 mei: Nambung N.P. - Kalbarri N.P. (430km)
De Pinnacles zijn maar rare dingen. Kalksteenformaties die uit het witte duinzand van dit park rijzen. Het zijn er heel veel en ze zijn er in alle soorten en maten. Waarom nou perse hier en op zo'n afgebakend gebied, mag Joost weten. Dat moeten we nog maar even nalezen thuis.
Vandaag moeten we ook verder, laten we niet meteen in het begin al de planning overhoop gooien. We rijden kilometers op een uitgestorven snelweg. Asfalt, rode aarde, dor grasland en lage bossages is all we see. We komen nauwelijks ander verkeer tegen, we tellen in ieder geval een keer 20 minuten - en dat zijn heel wat kilomters - maar dat record hebben we inmidddels vast al verbeterd. Dodelijk saai. En intussen is de temperatuur ook aardig opgelopen. Dit alles maakt de reis erg vermoeiend, geen wonder dat we gewaarschuwd worden met "Don't drive tired".

29 mei: Kalbarri N.P.
In dit nationaal park doen we onze eerste gorgeous gorge (kloof) aan, nu nog van een afstandje. We huren een auto om de onverharde weg te kunnen berijden, dat kan natuurlijk niet met onze campervan (al zien we mensen het wel doen...). Het is erg warm, dus we zijn blij dat we maar een paar korte wandelingen doen, dat is al genoeg. We zien de Nature Window en de rivier de Murchison die door de gorge voert. Het zijn prachtige plaatjes van bovenaf.

30 mei: Kalbarri N.P. - Denham (Monkey Mia - 374km)
Voordat we weer opweg gaan, aanschouwen we de kliffen bij Kalbarri die barsten van de Hollandse geschiedenis. Hier in de buurt is zo'n beetje de hele VOC-vloot te pletter geslagen op de rotsen voor de kust. Moeten we daar nu trots op zijn??? Het is wel leuk om in dit deel van het land veel dingen te lezen over de Nederlandse ontdekkingsreizigers.
Daarna rijden we weer eindeloze, saaie, warme kilometers.We zien tientallen kangoeroes langs de kant van de weg....waarvan 3 levend. We worden hier in het westen beduidend minder talrijk door de beesten omringd dan 5 jaar geleden in het oosten. We zien ook 3 emu's.

31 mei: Denham e.o.
Vandaag is Relaxing Day. Op zondag is geen moer te beleven in Denham en we hebben geen zin in een excursie te water, dus lummelen we wat en lopen de hoofdstraat op en neer.

01 juni: Monkey Mia
De wekker gaat vroeg om rond 8 uur in Monkey Mia te zijn, zo'n 25 km verderop. Daar worden dolfijnen gevoerd en als je geluk hebt, mag je meedoen. En.....wij hebben het geluk! Patrice mag Piccolo voeren, what's in a name... (geen foto van, wel video). Om 10 uur is het feest eigenlijk alweer over en kunnen we terug. De rest van deze dag kunnen we ook relaxen. Morgen de eerste flinke afstand.

02 juni: Denham - Coral Bay (562km)
De rit naar Coral Bay is weer een lange, eentonige. Er is niets spannends onderweg, het lijkt alsof we alleen zijn en we moeten met onze slurper 3x tanken. Maar dat komt ook omdat we bij elke mogelijkheid dat gewoon voor de zekerheid doen, ook al is de tank maar half leeg. Je weet maar nooit wanneer je pas weer een tankmogelijkheid hebt. Net als 5 jaar geleden passeren we nu ook de Steenbokskeerkring en bevinden we ons daarna officieel in de tropen.

03 juni: Coral Bay
Coral Bay is een en al toerisme. Leek het op de weg er naartoe alsof we de enigen op de wereld waren, ter plekke krioelt het van de mensen en is zelfs de eerste camping waar we informeren vol. Gelukkig is er nog een 2e.
We maken vandaag voor het eerst kennis met het Ningaloo Reef, het grootste westerlijk gelegen koraalrif op slechts enkele tientallen meters van de kust! We kunnen dus zelf heel gemakkelijk snorkelen en dat doen we natuurlijk ook. Het is prachtig wat we zien, maar de kleur zit 'm vooral in de vissen en niet in het koraal zelf. Dat was bij het Great Barrier Reef aan de oostkust wel anders. 's Avonds koken we voor het eerst niet zelf, maar doen we ons te buiten aan heuze familysize campingpizza, die nog goed smaakt ook!

04 juni: Coral Bay
We zijn van plan om het koraalrif met een glassbottom kayak te verkennen. John pakt zichzelf helemaal van top tot teen in tegen de zon. Maar de verhuurder raadt het ons erg af (eigenlijk zegt ie gewoon: mooi niet) omdat er een aflandige wind is en dan zijn we alleen maar bezig met naar de kust terug roeien. Eerlijk van 'm, zo zijn ze hier dan wel weer. Misschien vanmiddag. Maar dat gokken we niet en boeken dan toch maar een toeristische tour op een glassbottomboot. Daarmee komen we veel verder het water op en zien we prachtige dingen.

05 juni: Coral Bay - Tom Price (551km)
Deze rit biedt ook weinig nieuws, behalve dat het landschap op een gegeven moment bezaaid is met enorme termietenheuvels. Echt heel apart om te zien. En naarmate we Tom Price naderen, wordt het landschap heuvelachtiger. Tom Price ligt in het binnenland, dus we zien een beetje van de outback, het "echte" Australië.

06 juni: Tom Price - Karijini N.P. (100km)
Een deel van de wegen van Karijini is onverhard en daar mogen wij dus niet op rijden. Wij hadden weer gehoopt eenvoudig een auto te kunnen huren, maar dat gaat hier helaas niet op. Een tour is in verhouding weer veel te duur, dus we bellen Apollo om te vragen of we misschien toch mogen. Ze moeten ons nóg terugbellen... Prettige gedachten als je echt pech hebt.
We leggen ons erbij neer dat we alleen het deel met verharde wegen kunnen zien. Dat doen we morgen, dus vandaag verkennen we de omgeving. Maar dat biedt niet echt veel. Tom Price is een geïsoleerd dorp dat 40 jaar geleden is ontstaan vanwege de ijzerertsmijn even verderop. We proberen die op de bonnefooi te bekijken, maar dat kan niet. Terug op de camping raken we aan de praat met Lesley en John uit Perth en die zijn zo lief om ons mee te vragen naar Karijini morgen! Gaan we toch nog alles zien, wat fantastisch. Later ontmoeten we ook Janet en Ernst uit Den Haag en daarmee luiden we gezellig de avond in. We zien vandaag de eerste levende kangoeroes op de camping, maar liefst 3 stuks!

07 juni: Karijini N.P.
Onderweg naar het park rijden we een kangoeroe aan!!! Gelukkig blijft de schade beperkt tot het puntje van z'n staart (zegt John, Patrice durft niet te kijken). Maar het bewijs is er dat de Australiërs er niet veel moeite voor doen om die beesten te ontwijken, terwijl dat makkelijk had gekund.
Afijn, het staat de indrukken die we opdoen in het park gelukkig niet in de weg. We zien prachtige, diepe gorges en we dalen bij 2 daarvan zelfs af tot de bodem. Erg indrukwekkend. Alle gorges zijn wel af te dalen en je kunt er vele meters in wandelen. Lesley en John weten erg veel en ze zijn onze fantastische gidsen vandaag. We weten nu wat we anders gemist zouden hebben.

08 juni: Karijini N.P. - (80 Mile Beach (565km)) PORT HEDLAND
Voordat we van de camping vertrekken, voeren we eerst de papegaaien en kuifduiven. Die zijn er inmiddels aan gewend geraakt dat we wel iets te bieden hebben (muesli of pinda's), dus ze wachtten ons al op voordat we de camperdeur opendeden!
Omdat de camping op 80 Mile Beach pas te bereiken is na 10 km onverharde weg en wij daar niet op mogen rijden, besluiten we vandaag tot Port Hedland te rijden, zo'n 460 km. We kunnen dus lekker rustig aan doen vanmorgen. Onderweg zien we eindelijk een wat gevarieerder landschap: na de bergen van Karijini volgt zelfs heus geel gras en groene heuvels, maar ook rode rotsheuvels. We lijken meer in de richting van het echte Aussie te komen. De temperatuur loopt richting de kust ook weer lekker op. In Port Hedland eten we voor het eerst 's avonds buiten (!) en hebben we geluk: vanavond is net Staircase to the Moon, een fenomeen dat 2 of 3 x per maand voorkomt. Je ziet dan de maan opkomen vanuit zee (dat hadden we al nooit eerder gezien) en vervolgens de moddervlakte van de teruggetrokken zee verlichten. Dit heeft het effect van een trap naar de maan, heel bijzonder.

09 juni: PORT HEDLAND - Broome (604km)
We hebben de koude nachten van Tom Price (5 graden!) duidelijk achter ons gelaten aan de kust. We hebben vandaag een lange rit voor de boeg. Er is de hele weg weinig bijzonders, behalve een wat groener landschap. En het wordt inmiddels gewoon bloedheet, dus voor het eerste zetten we de airco aan. We boffen weer, want ook in Broome is er Staircase to the Moon en die in Broome moet je gezien hebben.

10 juni: Broome
In Broome zijn we vooral om te relaxen en dat proberen we dan ook, ondanks de hoge temperatuur. We maken een wandeling naar het stadscentrum, dat ooit eens Chinatown was. We doen er lang over, omdat we bij elke boom even willen stoppen voor wat schaduw... En het begint vervelend te worden, maar we maken de laatste Staircase van deze maand mee.

11 juni: Broome
's Ochtends zijn we niet vooruit te branden, om 9 uur loopt het al tegen de 30 graden. John blijft in de schaduw bij de camper wat lezen en Patrice zoekt toch maar het verkoelende zeewater op. Gelukkig is dat pal tegenover de camper. Laat in de middag gaan we naar Cable Beach, naar het schijnt een van de mooiste stranden ter wereld. We komen er voor de ondergaande zon in combinatie met de kamelen, waarop je een ritje kunt maken (doen we natuurlijk niet, die beesten moeten weer een neuspiercing hebben om ze in bedwang te houden...).

12 juni: Broome - (Windjana Gorge N.P. (350km)) FITZROY CROSSING
Windjana Gorge is voor ons niet te bereiken vanwege de gravelweg. We besluiten naar Fitzroy Crossing te rijden, in de hoop daar een auto te kunnen huren om later alsnog naar Windjana te kunnen gaan. Maar helaas, geen autohuur in Fitzroy. En bovendien zouden we ook weer 150 km terug moeten rijden, beetje ver. We besluiten morgen een andere gorge hier in de buurt te bezoeken.

13 juni: (Windjana Gorge N.P.) GEIKI GORGE NP
Geiki Gorge ligt op slechts 18 km van Fitzroy en gelukkig gaat er een "sealed road" naartoe. De wekker gaat al om 6:00 uur. We willen op tijd aan een wandeling van 1,5 uur beginnen voordat we om half 10 in de boot stappen voor een cruise over de Fitzroy River. We hebben plaatjes gezien van hevige overstromingen van de rivier, waarbij Fitzroy Crossing compleet van de buitenwereld is afgesloten. Slechts enkele maanden geleden nog (maart) was het ook zover! Onvoorstelbaar nu, want het is heet en droog en het niveau van de rivier is normaal.
We zijn zo op tijd dat we toch maar eerst met de boot gaan. Het is een prachtige gorge, zeker met de rivier erbij, maar niet zo hoog als we eerder hebben gezien. We worden getrakteerd op behoorlijk wat zoetwaterkrokodillen die lekker liggen te luieren in de zon. De wandeling die we daarna doen, is zwaar want het is zo vroeg al hartstikke warm. We lopen langs de rivier en proberen de krokodillen te spotten, die we zojuist vanaf de boot zagen....
Terug op de camping maken we kennis met Kees en Bep (Casey en Elisabeth), Nederlanders die al 45 jaar geleden naar Aussie zijn verhuisd. Kees zit vol spannende verhalen en heeft slechts "gehoord" van Almere.

14 juni: Fitzroy Crossing - HALLS CREEK (290km)
Vannacht heeft het zowaar wat geregend, maar de Fitzroy River zal er geen mm door gestegen zijn. Maar goed ook. We nemen afscheid van Kees en Bep en gaan dan - in afwijking van het oorspronkelijke plan - op weg naar Halls Creek, een korte rit van 290 km. We zijn er al lekker vroeg, zodat we bij het visitors centre kunnen informeren naar de mogelijkheden om Purnululu NP te bezoeken. Met de eigen camper kan dat niet, omdat de weg ernaartoe "4WD only" is. Een beetje tegen onze zin boeken we een veel te dure dagtour voor overmorgen. We laten ons vertellen dat zelf een 4WD huren niet perse goedkoper is. Vooruit dan maar.

15 juni: (Fitzroy Crossing) HALLS CREEK - TURKEY CREEK (163km)
De dagtour naar Purnululu NP vertrekt vanaf het Roadhouse (vergelijkbaar met een Raststätte) in Turkey Creek, dus daar rijden we naar toe. Er is een kleine camping bij, die nogal hutjemutje en erg vol is, maar we boffen met de laatste schaduwplek. Er is hier verder niets te doen, dus we brengen de middag maar een beetje lezend, etend en kaartend door.

16 juni: Purnululu N.P.
Om 4:15 uur gaat al de wekker! De 4WD bus vertrekt om half 6. Het voordeel is dat we de zon zien opkomen, het is al snel licht. En waren we bang dat we misschien de enigen zouden zijn... er zijn nog 9 gekken die met ons meegaan. Een gemeleerd gezelschap van 4 Australiërs, 4 Duitsers, een Zwitserse en wijzelf.
Om dit nationaal park (tevens Werelderfgoed) te kunnen zien, zit je veel in de auto. De wegen zijn zo hobbelig, dat je 2 uur rijdt over 50 km! Naast wat fotogelegenheden, stappen we eigenlijk maar drie heer uit: 2x om te wandelen en 1x om te lunchen. Wat we zien is natuurlijk hartstikke prachtig en uniek. Het park is vooral bekend om zijn oranje-zwart gestreepte zandstenen rotsen/heuvels, in de vorm van bijenkorven (nee, niet de winkel...). Op de terugweg worden we nog getrakteerd op een sunset boven de bergen en een dingo. We zijn om 19:00 uur weer terug op de camping, een behoorlijk lange dag dus.

17 juni: (Purnululu N.P) TURKEY CREEK - KUNUNURRA (197km).
We winnen een dag omdat we niet langer in Purnululu kunnen zijn. De rit naar Kununurra is lekker kort. Zoals gebruikelijk is er onderweg geen reden tot stoppen, maar we zien wel mooie, grillige, rode bergketens en er wordt hard gewerkt aan de weg. Zal tijd worden, want niets mag hier in Australië en overal word je gewaarschuwd, maar je mag wel 110 km/uur rijden op een snelweg met 2 rijstroken in tegengestelde richting zo breed als één rijstrook in NL.
Omdat we al zo lekker vroeg in Kununurra zijn, hebben we tijd om er al meteen op uit te gaan. Kununurra staat bekend om de indamming van de Ord River en het daarbij horende irrigatieproject. Het is hier lekker groen en er wordt veel groente en fruit geteeld. We rijden naar de Diversion Dam en zien een mooie zonsondergang vanaf het hoogste punt van het stadje.

18 juni: Kununurra
Vandaag verkennen we de omgeving verder. We rijden naar Ivanhoe Crossing, een rivieroversteek van de voormalige hoofdroute naar de plaats Wyndham. De oversteek staat nu gewoon onder water, maar tot onze verbazing is die nog wel in gebruik! We zien een paar keer een auto de oversteek wagen. Uiteraard moet het een 4WD zijn.
Ook leuk is dat hier een aantal telers hun boerderij openstellen voor publiek om plaatselijke producten te kopen en een hapje te komen eten. Wij maken hier gebruik van en kopen lekkere verse sperzibonen en een meloen. Als dat maar geen problemen oplevert bij de oversteek naar het Northern Territory, waar strikt wordt gecontroleerd op groente, fruit, zaden, honing en noten omdat men als de dood is voor de fruitvlieg. Alsof er geen vogels de grens over vliegen....
's Middags gaan we nog naar het grootste ingedamde zoetwatermeer van Australië, Lake Argyle met de 2e dam, de Ord River Dam. We hopen er op een spectaculaire zonsondergang en uitkijkpunten, maar dat valt helaas een beetje tegen. Maar we zijn er geweest en hebben een kleine indruk. We moeten in het donker terug rijden en dat is geen pretje als je weet dat elk moment wildlife kan oversteken.

19 juni: Kununurra
We hebben nog een dag om de omgeving te verkennen. We beginnen met wat korte wandelingen door Mirima NP, dat om de hoek van de camping ligt. De omstandigheden zijn prima: warm, maar er staat een verkoelend briesje. Van het park wordt wel gezegd dat het de miniversie van Purnululu NP is, maar dat is wellicht wat overdreven. Wel herkennen we in de grillige rotsen de zwart-oranje strepen.
Daarna is het tijd om te lunchen en dat doen we bij een van de boerderijen in de omgeving (Ivanhoe Farm). Zeer te waarderen!

20 juni: Kununurra - KATHERINE
De wekker gaat al om 6:15 omdat we vandaag onze laatste lange rit voor de boeg hebben (520 km). We zien voor het eerst een bord met onze eindbestemming Darwin staan, nog ruim 800 km. Maar we gaan er met een omweg naartoe.
Er is onderweg zoals gebruikelijk weinig te beleven, maar we steken wel de grens met het Northern Teritorry over. Het voelt als de laatste loodjes. Op dezelfde soort wegen mag je in het NT maar liefst 130 rijden. Helaas wordt er zoveel aan de weg gewerkt, dat het toch niet echt lekker opschiet. In Katherine komen we er achter dat de klok niet 0,5 maar 1,5 uur vooruit moest en zo is het ineens al half 8, maar nog wel licht.

21 juni: KATHERINE
Omdat we de route een beetje omgegooid hebben, kunnen we vandaag in Katherine blijven en een beetje de omgeving te verkennen, die volgens de toeristische informatie veel te bieden heeft. We zien wat natuur en water en bezoeken het Katherine Heritage Museum, waar het vliegtuig van de eerste Flying Doctor staat. We zien ook foto's van overstromingen nog maar enkele jaren geleden. Ongelooflijk dat het stadje toen compleet onder water stond. Nog jaarlijks stijgt het niveau van de Katherine River van ca. 5 naar 19 meter!
's Avonds gaan we helemaal los bij de bistro van onze camping. We lazen al dat het eten er goed is en niets daarvan is gelogen. Voor slechts een eurootje of 15 p.p. stouwen we ons helemaal vol aan het buffet dat geweldig eten bevat. Patrice heeft het geluk dat een van de eigenaren ook vegetariër is, dus ook voor haar was er genoeg te eten.

22 juni: Nitmiluk N.P. (Katherine Gorge)
We zien weer eens wolken, maar het is nog steeds warm en dus benauwd. Vanmorgen gaan we eerst naar The School of the Air, dat via satelliet en alle moderne communicatiemiddelen aan 220 NT kinderen tussen 5 en 15 jaar onderwijs biedt. Good job! Daarna rijden we 30 km verder naar Nitmiluk N.P. (Katherine Gorge). We boeken kano's voor morgenochtend (het is nu veel te heet) en doen eens gek: we gaan zwemmen in het zwembad van de camping! Heerlijk verkoelend. Zodra het schemerig wordt, komen de wallabies tevoorschijn die nieuwsgierig om ons heen scharrelen. En voor het eerst zien we een Kukaburra (vogel), die we uitgebreid kunnen fotograferen.

23 juni: Nitmiluk N.P. - Kakadu N.P. (280km)
We moeten weer vroeg op, om 8:00 uur zitten we al in de kano voor een hele ochtend varen over de Katherine River, omringd door prachtige rotswanden. De gorge is niet heel diep (60 meter) maar het is indrukwekkend genoeg. We zien zelfs ook nog wat Aboriginal rotstekeningen, de eerste van deze vakantie.
Na deze inspannende ochtend rijden we nog in ruim 3 uur naar Cooinda in Kakadu NP. Onderweg zien we dat men aardig bezig is met bushfires (om nieuwe vegetatie een kans te geven) en dat dat niet altijd zonder leed gaat: de tweede dingo die we in ons leven zien, steekt kreupel de weg over met een flinke brandwond op z'n heup. Dat geeft te denken... 's Avonds loopt er zelfs nog een dingo op de camping.

24 juni: Kakadu N.P.
Kakadu is groot (net wel of net niet zo groot als NL), groen (door de bushfires?), gevaarlijk (krokodillen) en heel heet en benauwd. Daarom stikt het er waarschijnlijk van de muggen en vliegen. 4,5 weken lang hebben we zonder kleerscheuren kunnen reizen, in Kakadu krijgen we dubbel en dwars de muggenbulten alsnog, we zitten helemaal onder. We worden er aardig sjaggie van, want normaal buiten zitten en eten is er niet bij. Lang leven de wasmachineruimtes....
Uiteraard heeft Kakadu veel moois te bieden. We bezoeken 's morgens Nourlangie Rock, een voor Aboriginals belangrijke rots met rotstekeningen. 's Middags gaat we het water op voor een cruise over Yellow Water, een moerasgebied. We spotten er veel mooie vogels en uiteraard krokodillen. Door de warmte zijn we helemaal kapot aan het eind van de dag.

25 juni: Kakadu N.P.
We kunnen rustig aan doen. We rijden slechts 50 km verder. Op de camping relaxen we eerst (voor zover dat kan, want schaduw biedt geen afkoeling) en pas om 15:00 uur gaan we op pad naar Ubirr, een bekende rotsformatie met goed bewaarde rotstekeningen. We wachten zelfs tot de zonsondergang, die vanaf de rots goed te zien is. Ubirr is ook de plek waar we voor het eerst een slang zien. Hij kruipt uit de paal van een informatiebord, juist op het moment dat we er langs lopen. Even schrikken dus, maar hij is mooi van kleur, dus we volgen 'm belangstellend als ie de boom inkruipt.

26 juni: Kakadu N.P. - Litchfield N.P (320km)
De route van vandaag gaat heel ver richting Darwin. Maar we hebben nog even en rijden naar het plaatsje Batchelor, dat op de grens van Litchfield NP ligt. Onderweg horen we op de radio over het overlijden van Michael Jackson. Bizar, vijf jaar geleden was het Queenmum Juliana die tijdens onze reis door Australië overleed. Over 5 jaar maar niet nog een keer gaan...
Morgen gaan we zien wat we kunnen zien, omdat een deel weer onverharde weg is. Dat betekent dat we een dag eerder (overmorgen) in Darwin zullen zijn.

27 juni: Litchfield N.P.
Hoera, Kyan is jarig! Gefeliciteerd grote vent!! We hebben aan je gedacht en alvast een kaarsje voor je opgestoken (en uitgeblazen), je weet immers niet wanneer we weer kunnen internetten.
Vandaag verkennen we wat Litchfield NP te bieden heeft. Dat zijn vooral watervallen, riviertjes en poeltjes waarin je lekker kunt badderen. En dat is met deze hitte wel heel erg aangenaam. We nemen zelf een duik onder de Wangi Falls, heel bijzonder. Het is er razenddruk (Litchfield wordt in het weekend veel aangedaan door stadsmensen die er een dagje op uit gaan), dus op de krokodillenwaarschuwing hoeven we blijkbaar geen acht te slaan... Tijdens onze lunch (zowaar een Veggie Burger!) lopen we prompt Janet en Ernst tegen het lijf, die we eerder in Tom Price ontmoetten. Ongelooflijk, wat een toeval. Het bijpraten over de afgelopen 3 weken neemt tijd in beslag, waardoor we in de schemer weer terug bij de camping komen. Helaas is daar geen bereik en is het beltegoed vandaag komen te vervallen, dus kunnen we geen contact meer hebben met het thuisfront via ons Australische nummer. Tijdens het koken wordt Patrice opgeschrikt door een enorme spin in de camper! Ze zeggen wel eens, als er één is, zijn er vaak meer.... John is de held en zet 'm netjes buiten. Laten we er niet bij vertellen, dat dat met twee andere volwassen kerels en een tuinhark moet gebeuren....

28 juni: (Litchfield N.P.) NAAR DARWIN
Een dag eerder dan volgens het oorspronkelijke plan, rijden we in een uurtje naar Darwin. Omdat het weekend is en een feestdag voor de deur staat, zijn we gewaarschuwd voor topdrukte, dus we zorgen eerst voor een campingplaats. Dat lukt meteen en daarna gaan we de stad in voor een lunch en een boodschap. Terug op de camping zoeken we verkoeling onder de overkapping van de BBQ-ruimte en relaxen we wat. Pas om half 6 gaan we weer op pad. Op Mindil Beach is er een Sunset Market, met heel veel eettentjes en souvenierkraampjes en live muziek. We zijn onder de indruk van een heuse BLANKE didgeridoo-virtuoos (eMdee heet ie). Janet en Ernst treffen we er niet (hadden we gisteren besproken).

29 juni: (Litchfield N.P. -) Darwin
We moeten duidelijk ons dagritme aanpassen aan de warmte, dus we staan vroeg op om de stad te verkennen. Darwin is een vrij nieuwe stad, omdat het in 1974 vrijwel compleet is weggevaagd door cycloon Tracy. Er zijn nog maar een paar gebouwen (of restanten daarvan) die stammen uit de 19e eeuw. Met de stadswandeling zijn we dus snel klaar en kunnen we weer de verkoeling opzoeken. We nemen de tijd voor een duik in het zwembad van de camping en gaan daarna op jacht naar een overnachtingsplaats voor de laatste 1 of 2 nacht(en). Het lukt bij een motel op de route naar Apollo en het vliegveld. Daarna gaan we nog even naar East Point, een schiereiland aan de westkust van de stad. We hebben er een mooi uitzicht op de geringe skyline van Darwin en aanschouwen weer eens het ondergaan van de zon.

30 juni: Darwin
Vanmorgen voeren we vissen. Niet zomaar wat vissen, maar enorme, glibberige beesten die af en toe een stuk brood uit je hand pakken. Het is een leuke ervaring: je staat tot je knieën in het water en de vissen zwemmen langs en tussen je benen. We zijn er twee uur zoet mee.
Daarna duiken we de stad weer in voor een stevige lunch en wie komen we daar tegen....juist, Janet en Ernst. Stalkers! Zij staan op het punt (vanavond) hun reis te vervolgen naar Azië. Ook leuk... grrr.
Vanmiddag is voor ons weer relax- en zwemtijd. Dit zal ons laatste bericht zijn. We bekijken nog wat we morgen kunnen doen, maar de tijd is aangebroken om "af te bouwen". Morgen is het Territory Day, waarbij de verzelfstandiging van het NT wordt gevierd. Er wordt vuurwerk afgestoken op Mindil Beach (de plek van de Sunset Market) en gelet op de explosies die we kennen van nieuwjaar in Sydney, verwachten we heel wat spectakel!

Tot snel allemaal!
J&P

01 juli: Darwin

02 juli: Naar huis